Andrew Lloyd Webber
Andrew Lloyd Webber urodził się 22 marca 1948 roku i dorastał w South Kensinkton (Anglia). Jego ojciec, William Southcombe Lloyd Webber, był profesorem teorii i kompozycji w Royal College of Music w Anglii. Matka Jean była śpiewaczką i skrzypaczką w tej samej szkole.
Już w dzieciństwie Andrew zaczął tworzyć własną muzykę. Kiedy skończył 3 lata, rozpoczął lekcje gry na skrzypcach. W wieku 6 lat skomponował pierwszą piosenkę, a trzy lata później czasopismo Music Teacher opublikowało jego utwory. W 1956 r. Webber przeniósł się do Westminster, gdzie rozpoczął komponowanie muzyki do szkolnych przedstawień. W 1962 r. wygrał konkurs kompozytorski, co ugruntowało jego wysoką pozycję w Westminsterze. Dzięki wygranej w następnym konkursie (1964 r.), Andrew otrzymał stypendium naukowe i przeniósł się do Oxfordu. Po ukończeniu nauki w rozmaitych szkołach, Andrew ostatecznie zdecydował, że chce pisać muzykę.
21 kwietnia 1965 otrzymał list następującej treści:
Drogi Andrew,
Doszły mnie słuchy, że poszukujesz dobrego autora tekstów do twoich piosenek, dlatego jako pisarz tekstów do piosenek popularnych, a przede wszystkim osoba, która kocha pisanie tekstów, zastanawiam się, czy nie miałbyś ochoty się ze mną spotkać.
Tim Rice
Tim Rice i Andrew Lloyd Webber poznali się i rozpoczęli współpracę w 1965 roku. Ich pierwszym wspólnym dziełem był musical „The likes of US”. Ze względu na niską wartość artystyczną, dzieło to nie zostało jednak nigdy publicznie wystawione. Wprawdzie pewien mały, studencki teatr w Oxfordzie chciał wystawić na swojej scenie „The likes of US”, jednakże autorzy marzyli wówczas o West End i nie wyrazili na to zgody.
Po kilku nieudanych próbach, Webber i Rice stracili wiarę w efektywność dalszej współpracy. Rice chciał pisać piosenki popularne, Webber – musicale. I kiedy osiągnięcie konsensusu wydawało się niemożliwe, otrzymali zamówienie od Alana Doggetta – dyrektora muzycznego Colet Court – małej, prywatnej szkoły przygotowawczej w zachodnim Londynie. Alan, wieloletni znajomy Lloyda Webbera, na koncercie z okazji końca semestru pragnął wystawić „coś religijnego”. Andrew i Tim otworzyli więc biblię i znaleźli historię o Jakubie i jego bracie Józefie. Po dwóch miesiącach była już gotowa 15- minutowa, rock’n’roll’owa wersja biblijnej historii Józefa i jego kolorowego płaszcza - „Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat” (Józef i jego cudowny płaszcz snów w technikolorze). Obecnie jest to około 2-godzinny musical wystawiany na scenie.
To pierwsze od dłuższego czasu przedsięwzięcie uwieńczone sukcesem spowodowało, że Tim Rice i Andrew Lloyd Webber postanowili kontynuować współpracę. Kolejny sukces to „Jesus Christ Superstar” (1969 r.). Następny musical, „ Jeeves”, napisał Webber wspólnie z Alanem Ayckbournem. Zniechęcony porażką powrócił jednak do współpracy z Rice’m. Musical „Evita”, napisany na podstawie prawdziwej historii życia Evy Peron, żony argentyńskiego dyktatora, to kolejny oszałamiający sukces Rice’a i Webbera. Tym razem jednak Rice poczuł przesyt wspólnej pracy i zaproponował Webberowi przerwę we wzajemnych kontaktach.
Wkrótce potem Andrew rozpoczął pracę nad nowym projektem. Jako młody chłopak przeczytał książkę T. S. Elliota „Old possum’s book of practical cats” (Książka starego oposa o prawdziwych kotach). Zafascynowała go ona tak bardzo, że postanowił napisać do niej muzykę. Chociaż Lloyd Webber posiadał gotowe teksty piosenek, nie opowiadały one żadnej historii. Na początku lata 1980 roku Webber przedstawił niektóre z tych pieśni na swoim festiwalu w Sydmonton. Po koncercie Valery Eliot, małżonka T. S. Eliota, podarowała mu kilka niepublikowanych dotąd wierszy o nieszczęśliwej kotce Grizabelli. Niemalże natychmiast powstała do nich muzyka. Pomoc przy pracy nad librettem zaproponowali Tim Rice oraz Trevor Nunn – reżyser, który niejednokrotnie pomagał Webberowi podczas jego wcześniejszych przedsięwzięć. I to właśnie on doświadczył tym razem zaszczytu współpracy z tym znakomitym kompozytorem. Fakt ten miał znaczący wpływ na rozluźnienie kontaktów zawodowych między Ricem a Webberem, ale przyspieszył wystawienie musicalu „Cats” (Koty) na deskach teatru (1981). Dzieło to stało się niewiarygodnym hitem i uczyniło jego kompozytora sławnym i bogatym.
W 1982 r. Andrew Lloyd Webber dokonał fuzji swoich dwóch wcześniejszych prac – „Variationis” (musicalu, który napisał dla swojego brata wiolonczelisty) oraz „Tell me on a Sunday” (do słów Dona Black’a), w wyniku czego powstał musical „Song & Dance”. Najdroższym musicalem, jaki został do tamtego czasu wystawiony na West End, był „Starlight Express”, który miał swoją premierę w 1984 r. 2 lata później powstało natomiast chyba najwyżej cenione dzieło Webbera – romantyczny „The Phantom of Opera” (Upiór w Operze). W 1980r. Andrew Lloyd Webber chciał, we współpracy z Timem Ricem, napisać musical na podstawie książki Davida Garnetta „Aspects of love”. Rice odmówił, ponieważ jego marzeniem było wówczas stworzenie dzieła o „zimnej wojnie” ( musical „Chess”). Po londyńskiej premierze „Upiora w Operze” Lloyd Webber powrócił do książki Garnetta, czego rezultatem było wystawienie „Aspects of love” na West End w 1989 roku.
W 1992 r. Webber przerobił „ Starlight Express”. Opuścił niektóre piosenki oraz dodał trzy nowe, a całość zadedykował swojemu synowi, Alastairowi. Tego samego roku Andrew Lloyd Webber otrzymał tytuł szlachecki za zasługi dla sztuki.
Kolejne musicale Webbera to: „Sunset Boulevard”, napisany na podstawie filmu z 1950 r. o tym samym tytule (premiera w 1993 r.) oraz „By Jeeves”, będący przeróbką musicalu z 1975 r. (premiera na Broadway’u w grudniu 1996 r.). Od tego czasu Andrew Lloyd Webber wystawia przynajmniej jedno premierowe przedstawienie rocznie. Najważniejsze z nich to „Whistle down the wind” (pierwsze przedstawienie miało miejsce 1 sierpnia 1998 r. w londyńskim teatrze Aldwysh) oraz „ The beautifull game” – musical polityczny, opowiadający o życiu młodych ludzi w Irlandii Północnej (premiera odbyła się 19 września 2000 r.). Jednym z ostatnich projektów Webbera jest musical „Bombay Dreams”, oparty na pomyśle kompozytora oraz Shekhara Kapura. Tym razem Webber nie napisał ani słów, ani muzyki (jej autorem jest A.R.Rahman). Webber dał się tym razem poznać jako producent.
Ostatnim dziełem Webbera jest „The Woman In White” - musical oparty na wiktoriańskim kryminale i thrillerze z 1860 roku o tym samym tytule, autorstwa Wilkie Collins. „Kobieta w bieli” miała swoją premierę 16 września 2004 r. w londyńskim Palace Theatre.
Twórczość musicalowa:
1971 Jesus Christ Superstar
1972 Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat
1975 By Jeeves
1978 Evita
1981 Cats
1982 Song and Dance
1984 Starlight Express
1986 The Phantom of the Opera
1989 Aspects of Love
1993 Sunset Boulevard
1998 Wistle Down the Wind
2000 The Beautiful Game
2004 The Woman In White
